ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΑΛΙΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Η αναμόρφωση της ΚΑλΠ έχει μπει πλέον στο τελικό της στάδιο.

Διάφοροι ειδικοί και μη ενδιαφερόμενοι επιστήμονες αλλά και ψαράδες αγωνιούν πραγματικά για αυτήν την πολιτική η οποία θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία της αλιείας της χώρας μας.

Βαδίζουμε σε μια αναμόρφωση χωρίς ουσιαστικά να σταθούμε στις μέχρι σήμερα πολιτικές και να εκτιμήσουμε αν αυτές βοήθησαν και πόσο και με ποιο τρόπο στη βιωσιμότητα του αλιευτικού κλάδου στην αποκατάσταση των πληγέντων οικοσυστημάτων και ιχθυοπληθυσμών αλλά και στην προστασία αυτών που διατηρούνται σε καλή κατάσταση.

Το βασικό χαρακτηριστικό των μέχρι σήμερα πολιτικών ήταν να διαπιστώνουν συνεχώς τα ίδια προβλήματα αλλά ταυτόχρονα να μη γίνεται τίποτα ουσιαστικό για την επίλυσή τους.

Σε αυτό συνέβαλλε σημαντικά το μεγάλο έλλειμμα δημοκρατίας που υπήρχε στην Ε.Ε, όπου αποφάσιζε η Επιτροπή και όχι το Κοινοβούλιο.  Αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις που χρειάστηκε η σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου αυτή δίδονταν με τους διαμορφωμένους συσχετισμούς στη βάση των πολιτικών και εθνικών συγκλίσεων.

Έφθασαν μάλιστα στο σημείο να επιβάλλουν περιοριστικά μέτρα και στην παράκτια αλιεία σαν αντιστάθμισμα στα μέτρα που επιβάλλονται στα συρόμενα και στα γρι γρι.

Ποτέ δεν υπήρξε στρατηγικός στόχος καθαρός στη βάση της επιστημονικής γνώσης και της εμπειρογνωμοσύνης των ψαράδων.

Ενώ έμπαιναν τα μέτρα στα άρθρα των Ε.Κ, στα επόμενα άρθρα από κάτω ακριβώς έμπαιναν οι παρεκκλίσεις οι οποίες αδρανοποιούσαν τα μέτρα.

Με βάση αυτά δεν μπόρεσε ποτέ να εφαρμοστεί σωστή και ορθή διαχείριση αλλά ούτε και έλεγχος της εφαρμογής των πολιτικών.

Η έλλειψη συμμετοχής στις διαβουλεύσεις των άμεσα ενδιαφερομένων, των ψαράδων δλδ, οι οποίοι αφού δεν συμμετείχαν δεν μπορούσαν να αποδεχθούν και να εφαρμόσουν μια πολιτική στη διαμόρφωση της οποίας δεν συνέβαλλαν και πολύ περισσότερο δεν μπορούσαν να βοηθήσουν στον έλεγχο της εφαρμογής της. Βασικός παράγοντας ήταν και το ότι χαράσσονταν η πολιτική στη βάση οικονομικών συμφερόντων όπου χρησιμοποιούνταν σαν εργαλείο διάφορες οργανώσεις συνεταιριστικές και συνδικαλιστικές οι οποίες καταδίκαζαν με τις θέσεις τους την αλιεία.

Ήταν χαρακτηριστικές οι καταγγελίες που έκανα σε ευρωπαικό επίπεδο για την COPA COGECA και για το Περιφερειακό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο της Μεσογείου (RAC).

Για αυτό το λόγο η μέχρι σήμερα ΚΑλΠ απέτυχε. Και δεν το λέω εγώ, το αναγνωρίζει η ίδια η Επίτροπος σε όλα τα report της Ε.Ε.

Τι θα γίνει όμως με τη νέα αναμόρφωση;

Η Επίτροπή κινείται συνειδητά και πάλι σε λάθος κατευθύνσεις οι οποίες:

Α. Θα συγκεντρώσουν αλιευτικά δικαιώματα σε χέρια ολίγων και οι ψαράδες θα φύγουν από τη θάλασσα μέσω των μεταβιβάσιμων ποσοστώσεων και της αγοράς δικαιωμάτων.

Β. με το λανθασμένο πρόβλημα της πλεονάζουσας αλιευτικής ικανότητας η Επιτροπή θέτει σε κίνδυνο τους ψαράδες αναγκάζοντας τους να βάζουν στα σκάφη τους πολύ μικρές μηχανές.

Γ. Οι πολιτικοί στόχοι που βάζει η Επιτροπή θα ήταν λάθος να πούμε ότι κινούνται σε λάθος κατεύθυνση γιατί έτσι θα προσφέραμε άλλοθι. Η κατεύθυνση είναι συνειδητή και στοχεύει στον απόλυτο έλεγχο της αλιείας όπως και του αγροτικού τομέα με τη συρρίκνωσή τους που προβλέπεται από τη συνθήκη ΄’ιδρυσης.

Η ελεγχόμενη γεωργία και κτηνοτροφία (απαγόρευση σπόρων, μεταλλαγμένων, εντατικές εκμεταλλεύσεις μονοκαλλιέργειας κλπ), η απόλυτα ελεγχόμενη αλιεία με απαγορεύσεις και με στρατηγικό σύμμαχο την υδατοκαλλιέργεια θα τους δώσει τη δυνατότητα να ελέγξουν το στομάχι. ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ ΕΛΕΓΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ.

Δ. Η απουσία της συντριπτικής πλειοψηφίας των εμπλεκομένων και έλλειψη αιρετών διοικήσεων δημιουργούν τις προϋποθέσεις για απολύτως ελεγχόμενες από την Επιτροπή και τα μεγαλοοικονομικά συμφέροντα αποφάσεις. Για το λόγο αυτό και αποχωρήσαμε από το Περιφερειακό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο της Μεσογείου.

Ε. Όταν κάποιες δομές εκπροσώπησης δεν ελέγχονται και δεν εξαγοράζονται οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτές, τότε αυτές καταργούνται ακόμη και με νόμους (4015/2011-κατάργηση της Συνομοσπονδίας Αλιέων Ελλάδος και Ομοσπονδιών Αλιευτικών Συλλόγων.

Η πολιτική αυτή όπως χαράσσεται και όπως εφαρμόζεται δεν είναι προϊόν υπεύθυνης προσέγγισης αλλά προϊόν πολιτικών συμβιβασμών και για αυτό τον λόγο στην πράξη θα καταστρατηγείται και δεν θα αναγνωρίζεται από αυτούς που θα καλεστούν για να την εφαρμόσουν, δηλαδή από τους ψαράδες.

Όπως και να έχει το πράγμα αυτό δεν είναι ανάπτυξη αλλά υποβάθμιση του πρωτογενούς τομέα.

Χιλιάδες στρέμματα πλέον θα δοθούν στην υδατοκαλλιέργεια και θα είναι απαγορευτικά για τους ψαράδες. Αυτό σε συνδυασμό με τα καταδυτικά πάρκα, με τις δραστηριότητες στην παράκτια ζώνη (οικισμοί, τουρισμός και απόβλητα) και τα θαλάσσια πάρκα, που κάποιοι δήθεν υπεύθυνοι οραματίζονται, θα καταστρέψουν την αλιεία της χώρας μας θυσιάζοντας την στο βωμό των δραστηριοτήτων των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και κάποιων Μ.Κ.Ο.